κολλημένος...στο facebook

-Είμαι η Χριστίνα και δεν είμαι καλά! Περαστική ήμουν από το fb και κόλλησα. Εσύ;  Πόσο καιρό μπορείς να μείνεις εκτός; Τι κάνεις αλήθεια εδώ;
-Να, μιλάω, μοιράζομαι σκέψεις και διαβάζω κανένα νέο… Διασκεδάζω την πλήξη μου. Άσε που δεν έχω μια ούτε για καφέ. Τρόπος επικοινωνίας είναι, γιατί το κάνεις θέμα…
-Κλείσε τη σελίδα σου και φύγε. Μπορείς; Τώρα! Άντε να σε δω αφού δεν είναι  εξάρτηση…
-Μπορώ αλλά δε θέλω. Είναι καλή παρέα κι αν προσέξεις δεν παθαίνεις τίποτα. Αν προσέξεις…
-Από τι κινδυνεύεις;
-Από "περίεργους", από παρεξηγήσεις, από τα παιχνίδια....
-Σωστά τα παιχνίδια......Αλήθεια, εκείνο το τραγουδάκι του Ρέμου «κλειστά τα στόματα» γιατί το ανέβασες ;
-Έτσι, μου αρέσει.
-Απλά σου αρέσει ένα τραγούδι που λέει ότι θέλεις να αγαπάς τον λάθος άνθρωπο;" Λοιπόν ξέρεις γιατί σου αρέσει εδώ; Λίγο πολύ βρισκόμαστε στη χώρα του ποτέ. Ποτέ δεν χρειάζεται να μάθουν οι άλλοι την αλήθεια για εσένα, ποτέ δε θα συναντήσεις κάποιον αν δεν το θέλεις. Εδώ τα λάθη δεν έχουν συνέπειες και με ένα delete όλα διορθώνονται.
Ξέρεις τι είναι; Ασφαλής απόδραση. Τρίφυλλο ελαφρύ. Ο τόπος που οι επιθυμίες παραμένουν επιθυμίες. Σε θέλω, σ’ αγαπώ, είμαι κολλημένος εδώ για να σε δω αλλά δεν κινδυνεύει η οικογενειακή ή προσωπική γαλήνη μου.- Βγαίνεις από την καθημερινότητα, από τη δραματική συντριβή της νιότης σου, από το άγχος σου για την οικονομική μιζέρια, από την καταπίεση στη δουλειά σου. Είσαι όπως οι άλλοι σε φαντάζονται. Έξυπνος με κλεμμένες ατάκες, ελεύθερος με υποσχέσεις και υπονοούμενα έτοιμος να παραδοθείς στον έρωτα. Είσαι αυτό που ονειρεύτηκες για εσένα και έμεινε ευσεβής πόθος… Είσαι ένας σκληρά εργαζόμενος σαλταρισμένος που προσπαθεί να τα βγάλει πέρα με 3 και 60, αλλά εδώ αισθάνεσαι άνετος και πετυχημένος. Ζεις τον εφιάλτη με τη μάνα σου να μουρμουράει όλη την ημέρα και τον πατέρα σου να καταρρέει από τα χρέη, αλλά εδώ είσαι ανέμελη και ωραία. Είσαι η κουρασμένη μάνα, εγκλωβισμένη στο σπίτι που περιμένει το βράδυ για να υπάρχει για τον εαυτό της. Εδώ ξεχνάς και τα παραπανίσια κιλά αναμνηστικό της εγκυμοσύνης. Είσαι η καταπιεσμένη νοικοκυρά που αφήνει το σφουγγαρόπανο και πιάνει το πληκτρολόγιο. Αναρτάς φωνές, κραυγές απελπισίας και κάτι φεύγει από μέσα σου. Σαν να ξαλάφρωσες λίγο. Σαν να μη πονάς τόσο. Επιστρέφεις στη λάντζα σου πιο χαρούμενη. Γιατί άραγε; Τι έγινε εκεί μέσα; Βρήκες κάτι; Ναι, ένα δύο like και κάποια λόγια παρηγοριάς από φίλους.
- Α, δεν είσαι μόνη σου λοιπόν… υπάρχουν και άλλοι που έχουν θάψει τα όνειρά τους και τα θέλω τους.
- Ωχ τώρα τι μου κάνεις αυτοί οι προβληματισμοί είναι για τον ψυχολόγο μου. Κάτσε να μπω να δω τι έγινε ο Γιώργος. Έχει δύο μέρες να φανεί. Τον έψαξα και στο twitter ούτε εκεί φάνηκε. Λες να έπαθε κάτι; Αλήθεια, τι ξέρω για τον Γιώργο; Είναι όμορφος στη φωτογραφία, ελεύθερος και με έξυπνα σχόλια. Καλή περίπτωση… και αν… αν, τι;
-Αν η φωτογραφία δεν είναι δική του; Αν έχει οικογένεια αν, αν… άστα αυτά θα φανεί αργά ή γρήγορα.

          -Αυτό το αργά φοβάμαι. Γιατί καρδιά μου εσύ χτίζεις παλάτια πάλι στην άμμο.
          -Ά, νάτος έκανε  like σε μια άλλη. Μα τι προσπαθεί να μας πει τώρα; Κάνει παιχνίδι
          και μ’ αυτήν; Θα του ζητήσω επιτέλους να βρεθούμε. Αφού δεν το καταλαβαίνει με
          τραγούδια και στιχάκια θα του στείλω μήνυμα.
          Ο Γιώργος ποτέ δε φάνηκε σε αυτό το ραντεβού και μετά χάθηκε και από τον τοίχο…
          Ταλαιπωρημένος εργάτης μεροδούλι μεροφάι και τρία άτομα στην πλάτη του ήταν τώρα
          για τέτοια μπλεξίματα; Καλά πέρναγε τα βράδια μας και η τηλεόραση έχει πεθαίνει όπως και
          ο  γάμος του… Πάμε για άλλα δήλωσε στο twitter.
          Μα καλά, βρε Χριστίνα, ρωτάει στο τέλος η Στέλλα, δύο χρόνια κολλημένη στη μοναξιά 
          της, πού θα γνωρίσω κάποιον;
        -Έξω καλή μου, στην πραγματικότητα!

Υ,Γ Σίγουρα μια μερίδα φίλων κάνει σωστή χρήση και δεν έχει μπει σε αυτό το τριπάκι. Υπάρχει κόσμος όμως που έχει εθιστεί και ίσως μια λύση είναι να κατεβάσουμε το προφίλ και να ξαναγυρίσουμε στην πραγματικότητα πριν εκείνη μας γυρίσει την πλάτη....