Ελέεενηηηη
Ελένηηηη
Ελέενηηηη
Μέσα στην νύχτα η φωνή της ηλικιωμένης κυρίας σπάει την σιωπή.
Φωνάζει την κόρη της που μένει στο διπλανό διαμέρισμα αλλά δεν την ακούει. Ζει με τον γιo της και σηκώνει τον δικό της σταυρό ολομόναχη εδώ και χρόνια, από τότε που ο άνδρας της την εγκατέλειψε γιατί δεν άντεχε το παιδί τους με νοητική υστέρηση.
Γειτόνοι βοήθεια
Τσακίστηκαααα
Σκίζει την νύχτα και τις καρδιές μας η έκκληση για βοήθεια.
Της φωνάζω να μου πει το επώνυμο της Ελένης για να χτυπήσω το κουδούνι της αλλά δεν ακούει. Συνήθως της μιλάμε από απέναντι με νοήματα γιατί ξέρουμε ότι είναι βαρήκοη.
Γειτόνοι
Ελένηηηηη
Βοηθήστε με……
Κοιτάζω γύρω, πάνω, κάτω, κανείς…
Κανείς δεν βγαίνει από το σπίτι του, κανείς δεν μιλάει…
Οι φωνές της ακούγονται ως το επόμενο τετράγωνο και κανείς από την ίδια πολυκατοικία δεν αντιδράει.
Οι καλοί Χριστιανοί που τους βλέπω να γυρνούν από την εκκλησία κάθε Κυριακή κάνουν ότι δεν ακούνε. Γυρίζουν την πλάτη τους σ έναν άνθρωπο που τους χρειάζεται την ώρα που κάνουν μεγαλοσταυρούς.
Παγώνω. Δεν ξέρω τι είναι πιο σοκαριστικό. Ο πόνος της, η μοναξιά της ή η αδιαφορία;
Δεν είναι ένας περαστικός, μια παγίδα, κάποιος που μπορεί να τους βλάψει. Είναι η γειτόνισσα που όλοι την ξέρουμε, που μας χαιρετά που λέει στα παιδιά μας να διαβάζουν και τους στέλνει φιλιά.
Για όνομα του Θεού, τι έπαθαν; Τι πάθαμε;
Πότε ήταν που νοιαζόμασταν για τον γείτονα; Δεν πάνε πολλά χρόνια. Τι έγινε και όλος ο κόσμος μας είναι τα ντουβάρια του σπιτιού μας;
Αν φώναζα μαζί της , "ξυπνήστε ξαναγίνετε άνθρωποιοιιιιι"
Θα ήμουν η τρελή της γειτονιάς υποθέτω.
Κι όμως θα ήθελα να είχα την δύναμη να ξυπνήσω την κοιμισμένη ανθρωπιά μας και να πω στο παιδί μου ότι η κοινωνία μας δεν είναι αδιάφορη και απάνθρωπη αλλά στοργική και υπέροχη.
Η ηλικιωμένη γυναίκα νοσηλεύεται με κατάγματα αφού εκείνο το βράδυ είχε πέσει από το κρεβάτι της. Η γειτονιά μου κοιμάται ήσυχη τα βράδια και όταν οι κάτοικοι της ακούνε έναν συναγερμό ή φωνές γυρίζουν το πλευρό τους και κοιμούνται γαλήνια.
