Κυριακή 30 Οκτωβρίου 2016

μακριά από μένα









Ο αέρας λυσσομανάει αλλά η θάλασσα στέκει ασάλευτη δίπλα μου.
 Ξεγέλασα ακόμα και σένα με την ήρεμη εικόνα μου.
Ξεχάστηκες και υποτίμησες τους βοριάδες του μυαλού μου.
Ακούω την ανάσα σου κάθε βράδυ βαριά να πνίγεται στα όνειρα μου.  Με ρωτάς αν είπες κάτι.
«Δεν άκουσα» απαντώ.
Μόνο, την αγωνία σου ένιωσα.
Προσπαθώ μέρες ν'  αφουγκραστώ τις ανάγκες σου αλλά δεν τα καταφέρνω.
Τα συναισθήματα βυθίστηκαν σε σκοτάδια από εκείνα που δεν μπορείς εύκολα να ξεφύγεις.
Εγκλωβισμένη προσπαθώ να δραπετεύσω αλλά μια ανεξήγητη δύναμη, μου κρατάει τα πόδια κολλημένα στο ίδιο σημείο. Φωνάξω βοήθεια αλλά η φωνή δεν βγαίνει.
Δεν την ακούς.
Κοιτάω στον καθρέπτη μα το βλέμμα μου είναι άδειο και σκοτεινό.
Άλλη μια μέρα χωρίς φως,
 Άλλη μια μέρα μακριά ...από μένα.