Το χρυσόψαρο πέθανε, αθόρυβα, αργά.
Ο γιος με ρωτάει που είναι ο Θεός.
Στη δημιουργία του απαντώ. "Ο θάνατος είναι απλά ο κύκλος της ζωής. Όπως το λουλούδι που ανθίζει και μετά μαραίνεται, έτσι τα ζώα και οι άνθρωποι μεγαλώνουν και όταν γεράσουν φεύγουν από την ζωή"
"Θα πεθάνεις και εσύ μαμά;"
"Όταν θα κάνω τον κύκλο μου" του απαντώ.
"Μα εγώ δεν θέλω" λέει πεισματικά.
"Θυμάσαι τι λέει το τραγούδι μας;"
" θα είμαστε πάντα μαζί;"
"Ακριβώς. Θα είμαι μέσα σου. Στη καρδιά σου, στα λόγια που είπαμε. Στις στιγμές που ζήσαμε.
Στις αγκαλιές, τα ξενύχτια, τα χάδια. Στους χορούς μας και στα πειράγματα μας. Ακόμα και στους τσακωμούς μας.  Με κοιτάει απογοητευμένος, καταλαβαίνω ότι ήρθε η ώρα να τον πάρω αγκαλιά και να τον καθησυχάσω.
Του υπόσχομαι ότι θα μείνω μαζί του μέχρι τα βαθιά γεράματα . Όλα αυτά που η παιδική ψυχή του έχει ανάγκη να ακούσει για να κρατηθεί.
Θέλω να του λέω μόνο αλήθειες  αλλά  είναι πολύ μικρός για να μπορέσει όλες να τις καταλάβει.
Του μαθαίνω όμως να διαχειρίζεται τον πόνο με το μυαλό του.
Να υπενθυμίζει στον εαυτό του ότι όταν κάτι έχει περιορισμένη χρονική διάρκεια, αντέχεται.
Θα ξαφνιαστείτε αλλά πιάνει και αυτό είναι ένα μεγάλο όπλο για το μέλλον.
Μπορεί ν' ακούγεται περίεργο να μιλάς στο παιδί σου για τα δύσκολα.
Ίσως. Ποτέ όμως δεν κατάλαβα γιατί τα προετοιμάζουμε  για μια ζωή που δεν θα ζήσουν.
Κανείς  δεν μπορεί να πει με σιγουριά ότι αυτό που κάνει είναι το ωφέλιμο για το παιδί του.
Το πιο δύσκολο έργο της ζωής αφήνεται στη τύχη του, με την ελπίδα ότι η αγάπη ξέρει.
Πειραματίζεται αλλά δεν ξέρει.
Ρισκάρει, παλεύει, υποθέτει, άλλες φορές όμως τα καταφέρνει και άλλες όχι.
Σ' όλη αυτή τη ρευστότητα της πραγματικότητας η μόνη σκέψη που με ακολουθεί είναι ότι "Υγιείς άνθρωποι μεγαλώνουν υγιή παιδιά".  Ποιοι είναι όμως υγιείς;
Σίγουρα όχι αυτοί που το πιστεύουν.
Η αλήθεια είναι ότι θα ήθελα να ήμουν.
Θα ήθελα να ξέρω πάντα τι να πω και τι κάνω. Να είμαι σίγουρη ότι δεν το πληγώνω. Ότι κάνω το καλύτερο για αυτό.
Θα θελα να μην κάνω λάθη!
Κάθε μέρα, κάθε στιγμή είναι ένας αγώνας.
Ο μεγαλύτερος  της ζωής και ο πιο δύσκολος.
Γιατί μητρότητα δεν είναι μόνο οι αγκαλιές. Είναι μια τεράστια ευθύνη γιατί έχεις στα χέρια σου τη ζωή ενός άλλου.
Η προτροπή των φίλων ήταν να του πω ένα ψέμμα και να αγοράσω ένα άλλο ψάρι,  ίδιο.
Δεν συμφώνησα.
Το θάψαμε μαζί και είπαμε ότι δεν θα το
 αντικατασταστησουμε γιατί ήταν μοναδικό όπως ο καθένας μας.