Πάει καιρός από τότε που πίστευα ότι μπορώ ν' αλλάξω τον κόσμο. Τότε που έπαιρνα την φωτογραφική μου μηχανή και έτρεχα σε διαδηλώσεις.
Μεγάλωσα πολύ για να δίνω χαμένους αγώνες.
Τώρα γράφω μόνο για να μην με πνίξουν οι σκέψεις μου.
Αν και αυτές τελευταία έχουν γίνει κύμα οργισμένο, ικανό να γκρεμίσει ολόκληρα χωριά που χτίστηκαν πάνω σε σάπιες νοοτροπίες.
Σε πεποιθήσεις φθηνές και λίγες που κληρονομούμε στα παιδιά μας μετατρέποντας τα σε μικρούς βασανιστές, που σημαδεύουν ψυχές.
Ακούω συνέχεια από γονείς και μια άλλη ιστορία για τον χλευασμό, το ξύλο και την απομόνωση που ζουν τα παιδιά τους στο σχολείο.
.Βλέπω εφήβους, δεκάχρονα, δυστυχισμένα και γονείς σε απόγνωση. Θυμωμένα ανήλικα που παίρνουν χαρά μειώνοντας τον συμμαθητή τους και ένα σύστημα που ξυπνάει μόνο κάθε φορά που ένας Βαγγέλης πεθαίνει.
Όλοι μου λένε το ίδιο. Η λύση είναι να δυναμώσεις το δικό σου παιδί.
Μην περιμένεις να αλλάξει κάτι.
Έχετε δει παιδί να κλαίει γιατί δεν το θέλει κανένας?
Να χτυπάει το κεφάλι του γιατί του φταίει αυτό που δεν σκέφτεται σωστά?
Όχι, δεν μου αρκεί λοιπόν να δυναμώσω το δικό μου παιδί.
Θέλω να αλλάξει το δικό σου. Να μάθει να σέβεται.
Να σταματήσει να φωνάζει την Σοφία χοντρή, τον Γιαννάκη καθυστερημένο, την Μαρία φυτό, τον Κώστα αδελφή.
Να καταλάβει το κακό που κάνει.
Δείξε του τον τρόπο.
Θεωρούμε πιο σημαντικό να αποστηθίσει την ιστορία από το να δει μια ταινία, να διαβάσει ένα βιβλίο για το bullying.
Ας το να δει το παρακάτω. Να δει το παιδί που κοροϊδεύει, να κλείνει την πόρτα του δωματίου του να νιώθει απελπισία και κάθε μέρα να χάνει το μυαλό του.
Βάλ' τον να μπει στη θέση του, να πονέσει.
Και αν δεν μπορείς συμβουλέψου έναν ειδικό.
Έχεις αναρωτηθεί γιατί θεωρεί τον εαυτό του ανώτερο; Γιατί έχει θυμό; Γιατί γελάει όταν βλέπει κάποιον να κλαίει;
Στα παιδιά μας τι ακριβώς μαθαίνουμε;
Να δείχνουν την υπεροχή τους απέναντι σε αθώες ψυχές και να τις μαυρίζουν;
Να σπάνε πλάκα με τους άλλους για να αισθάνονται σημαντικά;
Που είναι οι αξίες μας; Οι αξίες τους;
Ακούμε ιστορίες, τις διαβάζουμε στο ίντερνετ αλλά δεν κάνουμε τίποτα.
Παραμένουμε όπως πάντα θεατές μέχρι να μας αφορά.
Όμως αυτός ο κόσμος γίνεται καλύτερος απ΄όλους αυτούς που έκαναν πράγματα χωρίς να τους αφορά!
