Ο καναπεδάτος

                     Κάθεσαι στο καναπέ, λιώνεις μπροστά στα  κομματικά φερέφωνα της ειδησιογραφίας και παρακολουθείς την επικαιρότητα. Συμμετέχεις, λες και πας συνειδητά να ψηφίσεις, αυτούς που σε έφεραν σε αυτά τα χάλια. Ναι, αυτό είναι συμμετοχή και για την ακρίβεια το λένε: συνενοχή. Απέχεις από όλα, δεν έχεις, και το μόνο που  ονειρεύεσαι είναι ό,τι είσαι κάποιος άλλος.  Είσαι όμως ένα μικρό ανθρωπάκι, «καναπεδάτο», λυπάμαι αλλά έτσι σε φωνάζουν στις παρέες….
                      Τη γλύτωσες τη συνταξούλα σου  για κάποιους μήνες, πλήρωσες όπως όπως και τους φόρους σου, φόρεσες τα προπέρσινα ρούχα σου και το ψυγείο σου δεν είναι ακόμα άδειο…..
Σιγά, σιγά καλέ μου στα παίρνουν όλα. Σιγά αλλά όχι ταπεινά. Κραυγαλέα, ξεδιάντροπα. Τα φάρμακα, την περίθαλψη, τα νοσοκομεία, τους μισθούς, τις επιχειρήσεις. Ήσυχα να μην σε ξυπνήσουν από το λήθαργο σου……..  Ναι ξέρω εσύ δεν κοιμάσαι αλλά το γνωστό πολιτικό αδιέξοδο, «όλα είναι στημένα», ΔΝΤ, «Ευρώπη που καταρρέει»………

Για όλα, οι άλλοι φταίνε και εσύ τι να κάνεις; 

                        Το σενάριο είναι πια γνωστό και αυτό δεν με ενοχλεί. Αυτό που μου χαλάει την αισθητική μου, είναι η κακή σκηνοθεσία. Πάντα είχα πρόβλημα με αυτό. Βλέπεις, σαν φωτογράφος έχω αδυναμία στις καλές λήψεις και στην έξυπνη σκηνοθεσία. Βαριέμαι εύκολα…. Και αυτό είναι πια βιντεοταινία ελληνική της ξεπέτας. Γραμμή ροζ, για ραντεβού με τους γιατρούς του ΕΟΠΥ;  Έλεος! Μόνο εσύ αγαπητέ «καναπεδάτε» θα το δεχόσουν αυτό.

                         Όλα τα δέχεσαι, όλα τα καταπίνεις. Συμβιβάζεσαι εύκολα, αλλά παραμυθιάζεις τον εαυτό σου ότι εσύ δεν είσαι έτσι. Ναι είμαστε οι απόγονοι ενός λαού γενναίου με λαμπρή ιστορία. Αυτό όμως ξέρεις, δεν μας κάνει γενναίους και στο παρόν μας.. Αν, λες, αν βρεθεί ο ηγέτης, αν έρθει ή ώρα, αν βγουν όλοι στο δρόμο , αν, αν, αν … σε αυτό το αν, κόλλησες για να αντέξεις  ό,τι απλά δεν είσαι γενναίος αλλά  συμβιβασμένος και παρατημένος.

"Και εσύ" θα μου πει ο φίλος Κώστας, "πάλι επανάσταση ονειρεύεσαι;"

Πολλά ονειρεύομαι καθότι φευγάτη και ονειροπόλα φύση αλλά οι άνθρωποι αποδεικνύονται ανθρωπάκια και ο περήφανος λαός, δειλός και ηττημένος. Ηττημένος χωρίς να έχει δώσει αγώνα… ειρωνεία ε;

Για όλα οι άλλοι φταίνε και εσύ τι να κάνεις;  "Ο πιο αδύναμος κρίκος είμαι" θα μου πεις.
Ξέρεις όμως κάτι; Πολλοί κρίκοι μαζί φτιάχνουν αλυσίδα που δύσκολα σπάει! Τελικά "καναπεδάτε" το μόνο που για πρώτη φορά πρέπει να κάνεις είναι να σηκωθείς από τον καναπέ και να ενώσεις την φωνή σου με τους άλλους! τόσο απλά…….

επιστροφή στη πραγματικότητα.

                 Εδώ και πολύ καιρό προσπαθώ να γράψω αυτό το κείμενο. Σβήνω γράφω τίποτα δεν με ευχαριστεί. Βγάζω θυμό, αποστροφή και πελαγοδρομώ μέσα σε σκέψεις και εικόνες. Πέρασε ένας ολόκληρος χρόνος που ζω στον περίεργο χώρο του fb. Αναζητώ τις αλήθειες του και πολλές φορές, πέφτω με τα μούτρα πάνω τους και τα σπάω. Πάντα πίστευα ότι η γνώση πληγώνει και η άγνοια σκοτώνει! Οι τρύπες του, οι έξυπνες παγίδες του, δεν είναι πια μυστικό. 

              Στέκεται ξεδιάντροπα, προκλητικά μπροστά μου και φωνάζει: «Υπάρχω για να σας εκθέτω. Κρύβω καλά ανασφάλειες, συμπλέγματα και πάνω από όλα, βάζω τους ανθρώπους να ζουν στην ψευδαίσθηση ότι ζουν καταστάσεις χωρίς να τις ζουν!!!»

             Κοίτα θα μου πεις, αυτός είναι ο έρωτας μου! Αλήθεια; Ποια αγάπη είναι αυτή που γεννιέται και πεθαίνει με δύο τραγουδάκια και δύο αναρτήσεις; Ποιος έρωτας ξεδιψά με φωτογραφίες και μηνύματα; Ούτε καν την φωνή σου δεν αντέχει αυτός ο έρωτας. Το άγγιγμα σου τη ματιά σου!

Ζεις λες. Αγαπάς, χωρίζεις, απελπίζεσαι, ονειρεύεσαι, μοιράζεσαι, συμπονάς. Αλήθεια;
Ποια φιλία ανθίζει με υπεκφυγές και ψέματα;

            Η φυλακή της δύναμης σου είναι. Σ’ εγκλωβίσει μέσα σε εικονικές σχέσεις και δεν σε αφήνει να βγεις έξω να ζήσεις.  Δύναμη είναι ν’ αντιμετωπίσεις αυτά που φοβάσαι. Να πλησιάσεις την γυναίκα που κάθεται απέναντι σου στο μπαράκι και να ρισκάρεις να σε απορρίψει. Να δεχτείς να συναντήσεις τον άνδρα που μιλάς μήνες μαζί του και ας μην είσαι το μοντέλο που ονειρεύτηκε.

Να αποδεχθείς ότι το αντικείμενο του πόθου σου δεν σε θέλει και να προχωρήσεις παρακάτω.

Είναι εύκολα τα ψέματα εδώ. Με ένα τίποτα μπορείς να μεταμορφώσεις την άμαξα σε κολοκύθα. Όλα είναι δυνατά και όλους μπορείς να ξεγελάσεις εδώ μέσα εκτός από έναν. Αυτόν που κρύβεται πίσω από την οθόνη του δικού σου υπολογιστή. Τον εαυτό σου!

 Αργά ή γρήγορα πρέπει να τον αντιμετωπίσεις. Πάντα ήμουν επιρρεπής στις καταχρήσεις.

Ο φωτεινός μου άγγελός όμως που λέγεται, δημιουργία, είναι δίπλα μου.

Φεύγω, σήμερα το βράδυ δεν θα κάτσω μέσα. Θα πάω για ποτό, θα χορέψω, θα αγγίξω, θα ξαναβρώ αυτό που εδώ έχασα. Την πραγματικότητα!