χαλαρώστε..και εξαπατηθείτε

Συχνά διαβάζω στον τοίχο: "καλύτερα μόνος παρά να σε χρησιμοποιούν, να σου λένε ψέματα, να σε εξαπατούν…"
Μου έρχονται στο μυαλό τα λόγια της Βάλιας. Ήταν η πρώτη, αλλά ακολούθησαν κι άλλοι φίλοι που με προέτρεψαν να μη γράφω τόσο σε προσωπικό χαρακτήρα.

-Γιατί Βάλια μου; Τι έχω να κρύψω, τη ρώτησα. Έχω κάνει τις παραδοχές που πρέπει και είμαι καλά με τον εαυτό μου.

-Το θέμα δεν είναι καλή μου ότι εσύ δεν έχεις να κρύψεις κάτι, αλλά ότι εκεί έξω υπάρχει πολύ κακία και μπορεί να σε βλάψουν...

-Και γιατί να το κάνουν;

-Γιατί; Γιατί υπάρχουν δεκάδες λόγοι… μέχρι και από κόμπλεξ. Όταν είσαι τόσο ανοιχτός, σαν βιβλίο, είναι πολύ εύκολο να σε χειριστεί ο άλλος.

"Την άκουσες", θα με ρωτήσεις; Όχι είμαι σε φάση που γράφω ό,τι κι όπως μου έρχεται, δεν μπορώ να μπω σε καλούπια. "Και ο κίνδυνος"; "Κανείς δεν μπορεί να σε βλάψει αν πραγματικά δεν το επιτρέψεις ο ίδιος".
Αυτό το τελευταίο άρχισα να το πιστεύω τώρα που μεγάλωσα. Πάντα έτσι γινόταν, αλλά μικρότερος δεν ξέρεις τα όρια και τις αντοχές σου και σε παίρνει από κάτω.
Έπεφτες στα πατώματα για έναν έρωτα και κλείδωνες την πόρτα και το μυαλό σου μέσα σε
αναμνήσεις, καψουροτράγουδα κι αλκοόλ. Πολύ τσιγάρο φίλε, πολύ ποτό και πόνος που δεν ξέρεις που να τον χωρέσεις….
Τότε δεν υπήρχαν και τα κινητά και καθόσουν κυριολεκτικά πάνω από το τηλέφωνο μπας και σε πάρει, να το προλάβεις. Να μη χάσεις την ευκαιρία να τον ακούσεις κι αν δεν έπαιρνε, αφού θα άκουγες για πολλοστή φορά το 12 κι ούτε ένα τηλεφώνημα, θα το έκανες εσύ και θα το έκλεινες…. Ίσα ίσα να ακούσεις τη φωνή του και μετά να σοριαστείς στο κρεβάτι κλαίγοντας μ᾽ αναφιλητά. Υπήρχαν φορές που αυτός ο πόνος ήταν αληθινός άλλες πάλι ήταν πόνος από
συνήθεια.
Κάθε αξιοπρεπής χωρισμός, κάθε ανεκπλήρωτος εγωισμός απαιτεί και την αυτοτιμωρία..
Τότε το μυαλό κάνει διάλλειμα από την πραγματικότητα κι όλα σου φαίνονται τεράστια.
Αυτές οι στιγμές, οι ημέρες, οι μήνες είναι από τους σημαντικότερους χρόνους της ζωής σου.
Ανακαλύπτεις τον εαυτό σου, ψαχουλεύεις τα όριά σου, ταξιδεύεις σε σκέψεις και αναλύσεις.
Και τότε βρίσκεις αυτό που από την αρχή έπρεπε να γνωρίζεις.
Εσύ πρώτος δεν σεβάστηκες την μοναδικότητά σου. Οι γύρω μας παίρνουν αυτό που τους δίνουμε.
Αν κάποιος φαίνεται τρωτός ξέρουμε ότι μπορούμε να τον πατήσουμε και χωρίς να το συνειδητοποιούμε εφαρμόζουμε πάνω του την υπεροχή μας. Έναν δυνατό ούτε που θα σκεφτούμε να του κάνουμε κακό ή να παίξουμε μαζί του γιατί φοβόμαστε..
Συνεπώς, εσύ από την αρχή παίρνεις το ρόλο του θύματος και δίνεις στον άλλο το ρόλο του θύτη.
Θα μου πεις γιατί τα λες τώρα, γιατί πρέπει να ισοπεδώσεις τον πόνο της εξαπάτησης….
Γιατί είναι κρίμα να χάνεις τις μέρες σου με ψευδαισθήσεις κι αν στην τελική πονέσεις λίγο, καλό κάνει. Περισσότερη σοφία είναι. Μη φοβάσαι να πληγωθείς, αν σέβεσαι τον εαυτό σου να φοβάσαι να μην πληγώσεις. Αυτός που κερδίζει είναι αυτός που ξέρει να αγαπά.
Πάνω απ᾽ όλα όμως αυτό που βλάπτει σοβαρά την ύπαρξή σου είναι να μη ζεις! Βγες από το καβούκι σου, ξεκλείδωσε την καρδιά σου και ζήσε!
Μόνο μια σκέψη κράτα καλά μέσα σου: η ζωή είναι ένα παιχνίδι, μην την παίρνεις και τόσο σοβαρά!