Οι ανεκπλήρωτοι έρωτες και η απάτη

 «Η αγάπη πρέπει να φανερώνεται για να μην υπάρχουν απωθημένα. Δεν ξέρω γιατί αλλά αυτά δεν φεύγουν εύκολα από το μυαλό ….»

Ένα αυθόρμητο σχόλιο στον τοίχο της Σούλας και αναρωτιόμουν μετά αν είναι πέρα για πέρα αλήθεια.  Ζεις έρωτες όμορφους, αγάπες αμοιβαίες, με ταξίδια, παρέες, γέλια και χαρά και εσύ πας και κολλάς στους ανολοκλήρωτους. Μα τι μαζοχισμός είναι αυτός;

Και αν όλα είναι ένα ψέμα; Αν η χρυσή άμαξα δεν ήταν παρά μια κολοκύθα;

Μήπως όλα τελικά είναι δημιούργημα του μυαλού σου; Πώς συγκρίνεται όλη αυτή η αγάπη που πήρες, όλο το δόσιμο και η πληρότητα που εισέπραξες από τόσους ανθρώπους να θυσιάζονται στο βωμό της λήθης για κάτι που δεν έζησες;  

Σε αυτούς που είτε από επιλογή είτε από σύμπτωση τερμάτισαν άδοξα…

Να που γίνεται και το βλέπω συνέχεια δίπλα μου. Στα τραγούδια, στα βλέμματα, στα υπονοούμενα των ανθρώπων. Πάντα το άγνωστο φαντάζει πιο πολύπλοκο και γοητευτικό από αυτό που έχεις κερδίσει. Οι αναπάντητες ερωτήσεις σε σκοτώνουν.

Πώς θα ήταν  αν…

Αν κράταγες το σώμα του γυμνό στα χέρια σου.

Αν τα φιλιά σου ταξίδευαν πάνω του αργά και βασανιστικά

Αν το πάθος του για σένα έκαναν τα μάτια του να δακρύσουν

Αν σου παραδινόταν χωρίς όρια…

Χάρη σε ένα τέτοιο έρωτα ξεφορτώθηκα την μεγαλύτερη βλακεία που έκανα ποτέ.

Τον αδιάφορο, σύντομο γάμο που κράτησε μόνο ένα χρόνο. 12 μήνες που μου φάνηκαν αιώνες πλήξης και απελπισίας. Έπρεπε να χαθώ μόνη στους δρόμους της Σαντορίνης για να ξαναβρώ αυτό που είχα χάσει . Την όρεξη για ζωή, την συγκίνηση από τον πιο γοητευτικό, απρόσιτο και απρόβλεπτο άνδρα που είχα γνωρίσει μέχρι τότε.

Δύο μέρες  μόνο μαζί του, λίγες ώρες στην αγκαλιά του και ήταν αρκετό για να τον αναζητώ με το μυαλό μου για πολύ καιρό. Για μένα ο χρόνος ήταν λίγος για αυτόν αρκετός και κάπου εκεί, ο έρωτας σκόνταψε  και δεν ζήσαμε αυτό που και οι δύο λαχταρούσαμε…

Φεύγοντας το μόνο που του είπα είναι «σε ευχαριστώ» .Δεν κατάλαβε γιατί και δεν είχε νόημα να του εξηγήσω. Φτάνει που ήξερα εγώ ότι κάτι τόσο σύντομο και μικρό οδήγησε στη πιο μεγάλη και καθοριστική κίνηση της ζωή μου. Στο να απαλλαγώ από το τίποτα και να διεκδικήσω τα πάντα….

Μπορεί να κοροϊδεύουμε τον εαυτό μας με το να βαπτίζουμαι τα ασήμαντα σημαντικά μπορεί πάλι, αν γίνουν πραγματικότητα να αποδεικνύονται φούσκες που σκάνε γύρω σου αδιάφορα. Μπορεί να μην  πήραμε αυτό που ζητάγαμε  γιατί στην πραγματικότητα δεν το θελήσαμε αρκετά.

Το αποτέλεσμα σε όλες τις περιπτώσεις είναι το ίδιο. Αν δεν το ζήσεις δεν θα μάθεις ποτέ την αλήθεια…