Για το καλό σου

«Για το καλό σου» έλεγε η κυρά Ελένη στο Γιωργάκη  και έμεινε χήρα για να μην  βάλει ξένο άνδρα στο σπίτι της. Έτσι έφτασε τα τριάντα και ο Γιωργάκης δεν πήγε ταξίδια, δεν έφυγε καλοκαίρι για νησιά για να μην την αφήνει μόνη. Φορτώθηκε λοιπόν εκτός από ενοχές και την κ. Ελένη για μια ζωή. Όταν παντρεύτηκε δεν ήξερε σε πόσα κομμάτια να μοιραστεί για να μην λείψει τίποτα από κανένα. Όλοι όμως είχαν παράπονα  γιατί όλοι είχαν απαιτήσεις.  Πάνω από όλους η κ. Ελένη που πάντα η μοναξιά της την έκανε να κλαίει μπροστά στον γιο της, για να του κλέβει και άλλο χρόνο από την οικογένεια του. Έφτασε και ο φουκαράς στα 60 άσπρισε και αφού δεν είχε τινάξει τα μυαλά του στον αέρα, τίναξε την οικογένεια του με μια Ρωσίδα άλλο πράγμα………

«Για το καλό σας» έλεγε η Μαρία στα παιδιά της δεν χώρισα το πατέρα σας. Για να μην τρέχετε από το ένα σπίτι στο άλλο. Για να μην σας λείψει τίποτα. Και η αλήθεια είναι ότι δεν τους έλειψε τίποτα…..μόνο η οικογενειακή γαλήνη και η χαρά! Σιχτίριζε τον εαυτό της πολλά βράδια που δεν ακολούθησε τον έρωτα της, εκείνον που μπήκε στη ζωή της όταν έλιωνε από μοναξιά αλλά ο σκοπός ήταν ιερός. Τα παιδιά της πάνω από όλα.

 Θα περάσει της έλεγαν και οι φίλες της λες και ήταν ανεμοβλογιά. Αλλά αυτή η αρρώστια δεν πέρναγε. Μαράζωνε αυτή, μαράζωνε και ο άλλος, μαράζωναν και οι σύντροφοι τους. Ναι αλλά έκαναν το σωστό δεν διέλυσαν τις οικογένειες τους… Ναι διέλυαν κάθε ημέρα τους εαυτούς τους και νόμιζαν ότι όλοι οι άλλοι έμειναν ανέγγιχτοι…  Και όταν η κόρη της έφτασε στα 20, της έριξε ένα χέσιμο ξεγυρισμένο γιατί ζήλευε τις φίλες της που οι γονείς τους ήταν ευτυχισμένοι και ήταν λέει γυναικούλα που δεν χώρισε και άλλα τέτοια.. Κλείστηκε και αυτή στον εαυτό της, έβαλε και καμιά ντουζίνα κιλά πάνω της και βρήκε παρηγοριά στο ψυγείο της. Με τον καιρό της πέρασε και ο έρωτας και η διάθεση για ζωή.........

"Για το καλό" του Γιαννάκη ο κυρ Παναγιώτης του έκοψε το ποδόσφαιρο, για να τον δει επιστήμονα να έχει ένα σίγουρο μέλλον. Τον έπαιρνε στο γήπεδο, καμάρωνε στους φίλους του ότι ο γιόκας του είναι άνδρας και βλέπει ποδόσφαιρο αλλά ως εκεί…….. Ούτε μπάλα με τα άλλα παιδιά δεν τον άφηνε να παίξει από τον φόβο του μην πάρουν τα μυαλά του αέρα. «Πάνω από όλα τα μυαλά σου στη θέση τους» έλεγε και ξανάλεγε. Και του μυαλό του Γιαννάκη γέμισε απωθημένα και στόχους ξένους τόσο που όταν μεγάλωσε και έγινε επιστήμονας άλλαζε τις δουλειές και τις γυναίκες σαν τα πουκάμισα. Όλα του έφταιγαν, πουθενά δεν στέριωνε. Ούτε στα όνειρα του……
Μπορεί να μην ξέρεις πάντα ποιο είναι "το καλό σου" αλλά ένα είναι σίγουρο. Αν δεν ξέρεις εσύ δεν ξέρει και κανείς άλλος!