Σαράντα... Τέλος ή αρχή;

Όλα αλλάζουν. Τα όνειρα σου, το σώμα σου, το μυαλό σου.

Αφήνεις  πίσω τις επαναστατικές ιδέες, τα ρομαντικά σχέδια και στυλώνεις τα πόδια σου στη γη.

Ο χρόνος δεν είναι πια σύμμαχος σου. Τον φοβάσαι και τον υπολογίζεις.

Το αύριο είναι πολυτέλεια. Ένα ΤΩΡΑ μόνο μετράει. 

Πετάς από το λεξιλόγιο σου άχρηστες λέξεις όπως  "για πάντα" και  "ποτέ". Δεν πιστεύεις πια σε παραμύθια. 

Στρίβεις δρόμο όταν ακούς  φανφάρες, μεγάλα λόγια και όρκους.

Αν κάτι έμαθες καλά είναι ότι κανείς δεν μπορεί να υποσχεθεί τίποτα.

Δεν υπάρχει αιώνια αγάπη ή και οι δύο σε σάρκα μία...

Δεν ζεις για τον άλλο. Δεν πεθαίνεις για κανέναν.

Δεν είναι απαραίτητο να ξεχωρίζεις.

Δεν χάθηκε ο κόσμος αν δεν αποκτήσεις δύναμη και χρήμα.

Γεράσαμε για να καταλάβουμε ότι όλα διαψεύδονται και ο χρόνος μετράει αντίστροφα.

Σαράντα χρόνια γνώσης, χαράς και άπειρων ανοησιών σε άλλαξαν. 

Εκεί που η λέξη συμβιβασμός ήταν άγνωστη, την βάζεις  για τα καλά στο τραπέζι, στον καθρέπτη, στο μαξιλάρι σου.

Στα 30 το βλέπεις ήττα. Στα σαράντα το ονομάζεις αποδοχή.

Εγώ προς το παρόν το λέω Τιτανικό. Όλα, προς το παρόν. …

Αύριο που θα βγω από αυτή τη κρίση θα σου πω αν πνίγηκα, αν σώθηκα ή απλά συμβιβάστηκα………