το πεπρωμένο

Ναι, είναι εκείνες οι φορές που δεν ξέρεις μέχρι που μπορείς  να φτάσεις.

Ο εαυτός σου, αυτός ο ξένος, σε εκπλήσσει και υπερβαίνεις τα όρια σου.

Οραματίζεσαι την χαρά και παραβλέπεις τον πόνο που ζεις.

Αλλά είναι αυτή η καταραμένη διαίσθηση που σε οδηγεί.

Όλοι σου φωνάζουν να μείνεις μακριά, να σωθείς και εσύ πέφτεις στη τρικυμία χωρίς ανάσα.

Είναι το πεπρωμένο σου που σε σέρνει.

Σε μαγνητίζει

θα το ζήσεις χωρίς να νοιαστείς για το κόστος
Είναι μονόδρομος ο δρόμος της καρδιάς.
Δεν λογαριάζεις εμπόδια παραμένεις εκεί να πολεμήσεις, να κερδίσεις.
Θα καείς και θα κάψεις.

Θα πέσεις και θα σηκωθείς αμέτρητες φορές.

Θα πληγώσεις και θα πληγωθείς.

Θα υπάρχουν απώλειες..

Σε κάποιες στροφές θα χάσεις ακόμα και τον ίδιο σου τον εαυτό.

Φοβάσαι, αλλάζεις, αγωνιάς αλλά τίποτα δεν σε σταματάει ……… .

Είναι ο έρωτας που κυριεύει το μυαλό σου.

Πάνω από όλα...... πίσω από όλα....

Πώς να το αφήσεις να χαθεί;...

Θα σε δοκιμάσει, θα σε συντρίψει, θα σε διαλύσει μέχρι να σε λατρέψει...

Και όταν έρχεται μοιάζει με όνειρο.

Δεν ξέρεις αν ζεις την φαντασίωση ή την πραγματικότητα.

Το μόνο που νιώθεις είναι ότι γαληνεύεις.

Το μόνο που θα θελες είναι ο χρόνος να παγώσει...

Αυτός όμως τρέχει

Και κουβαλάει όλα αυτά που άφησες πίσω σου.

“Σιωπηλοί μάρτυρες” τους ονόμασες.

Φαντάσματα που θα σε κυνηγούν σκέφτηκες.

Αλλά ποιος νοιάζεται;

Το πεπρωμένο σου είναι.

Θα το ζήσεις.

Με όποια κατάληξη και όποιο κόστος!