χτίσε την Ελλάδα...από την αρχή!

Αγαπητέ Αλέξη

Είμαι ένας καλός άνθρωπος, που δεν βλάπτει κανένα ηθελημένα (κάτι σαν τον Τσοχατζόπουλο. Έκλεβε αλλά δεν είχε καταλάβει ότι κλέβει) που διαθέτει την κοινή λογική (όταν δεν την χάνω, πράγμα συνηθισμένο), που αγαπάει τον τόπο του (το μεγάλο μου όνειρο είναι να φάω λεφτά από το δημόσιο) πρώην ΟΝΝΕΔΙΤΙΣΑ (όλοι έχουμε κάνει μαλακίες στα νιάτα μας) και, πάνω από όλα, είμαι κομμουνίστρια. Χάρηκα πολύ όταν έμαθα ότι υπάρχουν και άλλοι που δεν καταλαβαίνουν τον Λένιν και τον Μαρξ. Μέχρι τώρα ένιωθα απόλυτα ηλίθια.

Ζω ειρηνικά με την οικογένειά μου κάπου στα Πατήσια, (δε θέλω γέλια, ειρηνικά και Πατήσια δεν πάει, υπάρχουν και χειρότερα… τι λες Πλ. Βάθης;). Κάθε πρωί κάνω τζόκιν δίπλα στο Ποδονίφτη και απολαμβάνω μοναδικές στιγμές στην πόλη μου. Θαυμάζω το υπέροχο αποχετευτικό σύστημα που καταλήγει στο ποτάμι, τα παλιά αντικείμενα–αντίκες πεταμένα γύρω του (είπαν οι άνθρωποι εδώ μυρίζει βόθρος άρα εδώ αφήνουμε ό,τι σκατά θέλουμε) και τα αυθαίρετα σπιτάκια στην άκρη του.(Όταν λέμε άκρη, εννοούμε εντελώς άκρη αφού αναρωτιέμαι πως δεν πέφτουν…).

 Συσφίγγω τις σχέσεις μου με δεκάδες κουνούπια που απολαμβάνουν τα πεντακάθαρα νερά και πίνουν το αίμα κάτι βλαμμένων περαστικών σαν εμένα. Μερικές φορές γυρίζω σώα στο σπίτι μου, άλλες πάλι φορές με απώλειες. Κανένα πόδι φαγωμένο από αδέσποτο, (όχι δεν έχω παράπονο, ο δήμος υποσχέθηκε ότι θα το μαζέψει. Μέσα στην επόμενη δεκαετία), κανένα γόνατο τσακισμένο, αποτέλεσμα της άριστης κατάστασης των δρόμων, που έτσι για να μην πλήττουμε αφήνει τρύπες και χαντάκια για να πέφτουν κάτι τύπου σαν εμένα, τυφλοί και καντέμηδες!!! Η υπέροχη μέρα μου συνεχίζει με το καθημερινό τηλεφώνημα από την λατρεμένη μου τράπεζα. Αφού πούμε τις καλημέρες μας θα μου θυμίσουν «καλότροπα» και καθόλου πιεστικά να πληρώσω τη δόση του δανείου αλλιώς θα με αφήσουν στο δρόμο. Θα τους απαντήσω εξίσου ευγενικά ότι: «μου έχουν ζαλίσει τον έρωτα» και θα χαιρετηθούμε με την υπόσχεση ότι θα τα ξαναπούμε αύριο. (δεν έχω παράπονο κανείς δεν με αγάπησε τόσο. Δεν αντέχεις εύκολα την καθημερινή επικοινωνία μαζί μου). Μετά θα πάρω την τσάντα μου και θα αρχίσω να τρέχω. Άλλοτε για δουλειές και άλλοτε για να βγάλω κανένα ευρώ. Με το αυτοκίνητο; Τρελός είσαι; Με τη βενζίνη στο Θεό, υπάρχουν πιο οικονομικοί τρόποι. Μηχανάκι. Αρκεί μην πέσω σε μπλόκο και πληρώσω την πάπια χρυσή. Μανία που την έχουν και αυτά τα καλόπαιδα. Δίπλα τους να περάσει νταλίκα που τρέχει με 200 θα σταματήσουν για κράνος το παπάκι… Αι σιχτίρ, τώρα που το θυμήθηκα…

Τέλος πάντων συνεχίζουμε. Τι δουλειά έχουμε σήμερα; Ά, να γράψω τον μικρό στον δημοτικό παιδικό σταθμό. Σαν καλή κομμουνίστρια, αποφάσισα να εμπιστευτώ  το δημόσιο (ναι καλά, ας μην είχαμε μείωση εισοδημάτων και σου έλεγα εγώ). Τρέχω σαν μουρλή να μαζέψω όλα τα χαρτιά. Γιατί τρέχω; Μα γιατί έδωσαν μόνο 7 ημέρες για να μην προλάβουν πολλές μαμάδες. Έδειξαν κατανόηση αυτή τη φορά στον εργαζόμενο υπάλληλο του δήμου και δεν ήθελαν να τον κουράσουν με κληρώσεις και σαχλά. Εγώ όμως το πήρα χαμπάρι και παρά τις διαβεβαιώσεις ΟΛΩΝ (και όταν λέω όλων, εννοώ όλων) των υπευθύνων ότι δεν προλαβαίνω, τα κατάφερα.

Τώρα όμως θα τα χώσω κανονικά. Με το συμπάθιο κιόλας αλλά ο μεγαλύτερος νταβατζής είναι το κράτος! Ο ελεύθερος επαγγελματίας πρέπει να έχει εξοφλήσει τον ΟΑΕΕ για να γράψει το παιδί του στο σταθμό;;; είστε τρελοί; Δεν ξέρω αν έχετε καταλάβει, αλλά αυτοί που χρωστούν απλά, ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ. Τι τους προτείνετε λοιπόν; να πάνε στον ιδιωτικό τομέα; Ας μην συγχυστώ χειρουργημένη γυναίκα. 

Επιστρέφω μετά από πολύ ώρα στο γραφείο για να με επισκεφτεί ο καλός μου λογιστής. Ήρθε να με προετοιμάσει για το ραβασάκι της εφορίας. Μάλλον είπε, γλύτωσε το καρδιακό κάτσε μην πάει από εγκεφαλικό!  Μα τα εισοδήματά μου, του λέω έχουν μειωθεί, ο φόρος πώς αυξήθηκε; Συγνώμη, κάνουμε λογικές ερωτήσεις στο κράτος; Πας καλά;

Κλείνοντας, θα ήθελα να σου ευχηθώ καλή επιτυχία αν και θεωρώ απίθανο να φτιάξεις όλο αυτό το μπάχαλο γιατί όσο ωραίος και να είσαι, ε δεν είσαι και ο superman. Είμαι Ελληνίδα πρώην δεξιά, παραλίγο αριστερή, χωρίς πολιτικό προσδιορισμό, με πολλά θέλω από τη ζωή και πολύ φοβάμαι ότι θα γίνω άλλη μια μετανάστρια. Λυπάμαι που δε θα μείνει κανείς σε αυτόν τον τόπο αλλά ούτως ή άλλως όσοι μείνουν θα πεθάνουν ή στη φυλακή από χρέη ή στο δρόμο από πείνα. Αν θέλεις την γνώμη μου μια λύση υπάρχει… Άσε τον Σαμαρά και το Βενιζέλο να τα γαμήσουν όλα και χτίσε μετά μια καινούρια Ελλάδα από την αρχή!