Τελικά οι ευαίσθητοι επιβιώνουν;

“Πώς μπορεί να είσαι τόσο ευαίσθητη;” “Πώς επιβιώνεις;”

“Με πληγές, κυρία Κατερίνα μου". Με ημέρες που δεν αντέχεις να τις ζήσεις… με στιγμές που νιώθεις να ακούς να σπας και να γίνεσαι εκατό κομμάτια. Κάθε μια, μοναδική, στιγμή που η λογική σε έχει εγκαταλείψει και το συναίσθημα δεν ελέγχεται. Και τότε κοιτάς το γκρεμό κι αν είσαι τυχερός δε θα πέσεις…. Ένα ρίσκο τρελό. Μια ακροβασία επικίνδυνη αλλά αυτή είναι η πάστα σου. Από τη μια μπορείς να χαθείς και από την άλλη με μια μαγική δύναμη ξαναγεννιέσαι και δημιουργείς! Η κόλαση και ο παράδεισος μέσα στο μυαλό σου. Το λογικό και το παράλογο σ’ ένα παιχνίδι για ψυχές που λένε ναι στη ζωή και κλείνουν το μάτι στο θάνατο.

Για κάποιους, λοιπόν, αυτό είναι κουσούρι. Για μένα είναι το αγαπημένο μου αδύνατο και παράλληλα δυνατό σημείο κάποιου. Είναι αυτό που σε οδηγεί να τον αγαπήσεις, να τον προστατεύσεις, να τον εμπιστευτείς. Και στο κάτω κάτω της γραφής, αν είναι να παίξεις αυτό το παιχνίδι που λέγεται ζωή, αξία έχει να ποτιστείς μέχρι το μεδούλι από αυτήν και να μην περάσει από δίπλα σου χωρίς να σ’ αγγίξει!

Δεν αντέχω τους λογικούς που μπορούν και ενεργούν χωρίς συναίσθημα. Δεν έχουν κάτι να μου πουν. Κριτική στους άλλους εκ του ασφαλούς και κανόνες μέσα σε βαρετά τετραγωνάκια, που έξω από εκεί δεν υπάρχει τίποτα. Ακόμα και τη γνώση τη χρησιμοποιούν σε στείρο περιβάλλον. Δεν την καλλιεργούν για να ταξιδέψει ο νους και η ψυχή. Πόσο πλήττω με τις «κινητές» εγκυκλοπαίδειες, σοβαροφανείς τύπους που δεν «αφήνονται» ποτέ. Εγώ πλήττω κι αυτοί με απορρίπτουν….

Για αυτό το μοντέλο ανθρώπων δε θεωρείσαι επιτυχημένος χωρίς χρήμα και θέσεις με «τίτλους». Δεν ξέρω τι είναι επιτυχία, ίσως η πληρότητα, ίσως η γνώση, ίσως η εξέλιξη… Το μόνο που ξέρω είναι ότι για μένα δεν είναι το χρήμα. Δεν αισθάνομαι πιο πετυχημένη αν παίρνω το μπάνιο μου σε πολυτελές μαρμάρινο περιβάλλον... Δεν με βλέπω πιο όμορφη με ακριβά ρούχα… Νιώθω καλύτερα όταν δημιουργώ. Όταν ένας φίλος μου πει: «Μου έκανε καλό που σε είδα». Όταν αυτός που αγαπώ με κοιτάξει στα μάτια και μου πει: «Σ’ αγαπώ, περνώ καλά μαζί σου».  Όταν το παιδί μου γελάει και λέει αυθόρμητα: «Είσαι καλή μαμά». Όταν κάποιοι από εδώ μέσα μου γράψουν «Στα κείμενά σου βρήκα κάτι δικό μου».

Η ευαισθησία που οδηγεί σε έντονο συναίσθημα δεν είναι η πηγή του καλλιτέχνη;  Ποιος πίνακας ζωγραφικής, ποιο ποίημα μπορεί να σε μαγέψει αν δεν επικοινωνεί συναίσθημα; Ποια μουσική σε ταξιδεύει αν δεν σκορπά απογοήτευση, πόνο, χαρά, έρωτα; 

Σκεφτόμουν την τέχνη, αλλά τελικά παντού σε όλους τους τομείς η ευαισθησία κάνει τη διαφορά. Όταν ο γιατρός ακουμπάει τον ασθενή και με συμπάθεια τον εμψυχώνει δεν είναι πιο αποτελεσματικός από έναν επιστήμονα αδιάφορο και ψυχρό;

Πάντα αναγνώριζα τη διαφορετική πάστα ανθρώπων και με μια φυσική δύναμη απώθησης, κρατιόμουν μακριά. Δεν είχα φανταστεί όμως ότι η άποψή τους για τα συναισθηματικά άτομα είναι τόσο ακραία.

Με ρωτήσατε αν είναι αλήθεια η τόση ευαισθησία.

Να είμαι απόλυτα ειλικρινής; Είναι περισσότερο από ό,τι φαίνεται, περισσότερο από ό,τι φαντάζεστε!