Μετά από αρκετό καιρό ξαναγυρνώ
εκεί που ανήκω. Στην αγκαλιά της φωτογραφίας και της δημιουργίας. Μια πρόταση
ξαφνική, μια απάντηση που έπρεπε να δώσω μέσα σε λίγες ώρες και να 'μαι σ' ένα
υπέροχο πολυχώρο να εκθέτω και να εκτίθεμαι. Στη συνέχεια ο φίλος ζωγράφος
που με πρότεινε θα ομολογήσει: "Έπρεπε κάποιος να σε ταρακουνήσει για να ξαναβρείς τον δρόμο σου".
Στέκομαι λοιπόν στη μέση της
αίθουσας, χαμογελώ και νιώθω εκείνη την ηρεμία που νιώθεις όταν γυρνάς σπίτι, μετά από πολύ καιρό απουσίας.
L.A Theater Κωνσταντινουπόλεως 82
Γκάζι
26/04/15-03/05/15
"Η σωτηρία της ψυχής"
"Για όλους μας υπάρχει ένας
τόπος, μια παρουσία, μια στιγμή κατά την οποία μας άγγιξε η πληρότητα. Είναι
εκείνη η φορά που κλείσαμε τα μάτια και ευχηθήκαμε να παγώσει ο
χρόνος, να κρατήσουμε αυτό το συναίσθημα για πάντα.
Είναι το δικό σου σημείο
πάνω στη γη, ο δικός σου άνθρωπος, η δική σου στιγμή που την αγαπάς, την
κουβαλάς, την ξαναζείς στο μυαλό σου για να δραπετεύσεις, να απαλύνεις τη
μοναξιά σου, να καλύψεις τις ελλείψεις σου.
Είναι όλα αυτά που
ονειρεύεσαι όσο κρατάει μια ζωή και όλα όσα προσδοκάς από έναν θάνατο. Τον πιο
γλυκό θάνατο που η ψυχή θα έχει λυτρωθεί και, αν πετάξει μακριά από
το σώμα σου, θα ήθελε πάλι να γυρίσει εκεί που αισθάνεται πλήρης.
Είναι η επιθυμία σου που δεν
πραγματοποιήθηκε ποτέ και ζητά την ευκαιρία που της αρνήθηκες.
Κάθε τοπίο είναι ένα
κομμάτι πραγματικότητας δεμένο με ένα προφανές ψεύτικο στοιχείο, το οποίο
προσπαθεί να πλησιάσει την αλλοιωμένη ανάμνηση και τον μεταφυσικό χώρο όπου η
ψυχή θα επιλέξει να σταθεί.
Κάθε άγαλμα είναι εσύ κι εγώ, που
ξεπεράσαμε τον χρόνο και απαλλαχθήκαμε από τη φθορά του. Είναι ο
αγαπημένος μας που αφήσαμε εκεί και θα μας περιμένει να τον συναντήσουμε..."
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου