ΝΑΙ Ή ΟΧΙ

Βλέπω τον κόσμο γύρω μου να βασανίζεται από διλλήματα. Να το κάνω να μην το κάνω; Να ζήσω ή να θάψω; Να κωφεύσω στα καλέσματα της ψυχούλας μου ή  να παραδοθώ; Να κρυφτώ πάλι πίσω από το φόβο των συνεπειών;

Λες και συνέπειες υπάρχουν μόνο όταν κάνεις κάτι. Και όταν δεν κάνεις;

Ξεκινάει η πάλη μέσα σου και οι χορδές του μυαλού σου τεντώνονται  επικίνδυνα. Διαλέγεις δρόμους αλλιώτικους από αυτούς που σου πρέπουν περπατάς σε μονοπάτια που σε συνθλίβουν. Γιατί εσύ δεν είσαι έτσι θέλεις να φτάσεις στα άκρα ρε γαμώτο  αλλά εκεί λίγο πριν τη μοιραία στιγμή κάνεις πίσω και τρέχεις να κρυφτείς. Κοιτάζεσαι στο καθρέπτη και ….ναι υπάρχουν στιγμές που μισείς το ανθρωπάκι που κρύβεις μέσα σου. Δεν σε αντέχεις. Και ψάχνεις να βρεις ελαφρυντικά ώσπου στο τέλος τα καταφέρνεις και έχεις πειστεί ότι καλά έκανες. Πώς να συνεχίσεις να ζεις αν δεν αγαπάς το άλλο κομμάτι του εαυτού σου που είναι το δημιούργημα όλων αυτών που στάθηκαν δίπλα σου τόσα χρόνια. Και τώρα που ο άλλος ο αληθινός εαυτός που κρύβεις επαναστατεί πρέπει να τον θάψεις ή καλύτερα να τον παραμυθιάσεις.

Δεν ξέρω γιατί αλλά ποτέ δεν μπήκα σε αυτό το τρυπάκι. Ήταν όλα αυτονόητα. Θα ρισκάρω θα ζήσω, θα τολμήσω. Θα υποστώ τις συνέπειες όποιες και να είναι γιατί απλά η ζωή είναι στα άκρα. Εκεί που ο εγωισμός σου στραπατσάρεται, στο χάσιμο του μυαλού σου, στις θύελλες που σε παρασέρνουν. Σε αυτά που φοβάσαι να γνωρίσεις σε εκείνα που τρέχεις μακριά να σωθείς.

Ποτέ δεν με βασάνισε το δίλλημα του ναι ή όχι γιατί απλά αν κάτι φοβόμουν από μικρή είναι να μην χάσω όλα αυτά που η ζωή μου υπόσχεται!